Ja, u leest het goed. Als aankoopmakelaar gebeurt het niet vaak dat ik een opdrachtgever "ontsla", maar dit verhaal verdient toch wel een plek in mijn carrièreboek. Misschien zelfs met een vleugje donkere humor, want soms moet je gewoon kunnen lachen om je eigen blunders. Dus hier gaan we!

Aankoop van haar moeder

Het begon allemaal heel onschuldig met een aankoopopdracht voor de moeder van een van mijn opdrachtgevers. Zoals altijd had ik alles netjes uitgelegd: de stappen, de kosten, en het traject. De opdracht was getekend en we waren er helemaal klaar voor om samen een nieuwe woning te vinden in de regio. Maar toen… werd er ineens besloten om helemaal niet te verhuizen. U kent dat vast wel, zo’n plotselinge draai die de boel compleet omgooit. Prima, zulke dingen gebeuren.

en haar gezin

Al even wist ik dat de dochter en haar gezin op een kruispunt stonden. Ze overwogen ofwel een grote verbouwing in hun huidige huis, óf een compleet nieuwe stap in hun wooncarrière. Aangezien een nieuwe woning toch wel aantrekkelijk klonk, hield ik mijn ogen open voor ze. Het enige probleem? Ze hadden een hele waslijst aan eisen. Ruimte voor het hele gezin stond met stip op één. En in een oververhitte woningmarkt is dat nogal een opgave.

op een mooie ochtend

Op een mooie ochtend zag ik een nieuw pand op de markt komen. En zoals altijd wanneer ik iets tegenkom dat in mijn mentale lijstje past, belde ik meteen. “Dit moet je gaan zien,” zei ik tegen haar. Ze had het huis zelf al gespot, maar was er niet van overtuigd. Begrijpelijk, want de eerste indruk is niet altijd alles. Maar na mijn uitleg over de mogelijkheden en de geweldige ligging, besloot ze toch een afspraak te maken. En wat bleek? De volgende dag kreeg ik een bedankje: “Je had gelijk, Astrid. En natuurlijk wil ik dat jij mijn aankoopmakelaar wordt.”

Kijk, dat horen we graag! Maar nu komt het... Het was op dat moment net iets minder handig qua timing. Ik zat namelijk midden in de voorbereidingen voor een examen, waar ik mijn volledige focus voor nodig had. Maar tja, ik ben geen makelaar die makkelijk ‘nee’ zegt, dus ik besloot de aankoop er gewoon bij te doen. Dat betekende wel dat mijn avonden gevuld waren met een combinatie van studeren én het regelen van deze woning. Lekker stressvol? Absoluut.

Toen we de woning gingen bezichtigen, was vooral de man van het stel direct verkocht. Hij zag zichzelf al helemaal zitten in zijn nieuwe ‘kantoor’. En ik? Ik zag meteen de match. Dit huis was perfect voor ze, dus we gingen vol vertrouwen de onderhandelingsfase in. Ik adviseerde ze om, om verschillende redenen, een bod te doen dat een stuk lager lag dan de vraagprijs. Even twijfelden ze, maar uiteindelijk volgden ze mijn advies.

tot zover

Tot zover ging alles prima. De volgende dag, na een avond wijn en onzekerheid van de man bij mij op de bank, bracht ik opnieuw een bod uit. Ik dacht namelijk dat ze alles goed hadden overlegd en volledig op één lijn zaten. Helaas voor mij was dat een verkeerde inschatting. De vrouw had geen idee dat haar man akkoord was gegaan, en toen ze erachter kwam, was ze furieus. En dat is nog zacht uitgedrukt.

De volgende dag kreeg ik een telefoontje waarin ik zó werd afgesnauwd dat ik er nog steeds kippenvel van krijg als ik eraan terugdenk. Na 25 jaar in dit vak was dit de eerste keer dat ik écht even uit het veld geslagen was. Ik had tranen in mijn ogen, terwijl ik net een koop voor ze had geregeld voor maar liefst €150.000 onder de vraagprijs. Hoe had het zo kunnen lopen?

In een poging om de situatie te redden, bood ik mijn excuses aan. Maar helaas, de schade was onherstelbaar. De vrouw was onverbiddelijk: natuurlijk wilden ze het huis kopen, en natuurlijk tegen het geboden bedrag, maar ze was woedend dat ik alleen op het oordeel van haar man was afgegaan. Het had haar groene licht moeten zijn, en daar had ik het blijkbaar volledig mis.

Alsof dat nog niet genoeg was, kwam er nog een laatste klap. Ze weigerde een groot deel van mijn factuur te betalen. Ja, ik had de woning voor hen aangekocht, maar in haar ogen had ik een onherstelbare fout gemaakt. Het enige wat ik kon doen, was slikken en doorgaan.

ontslagen

En zo heb ik, voor het eerst in mijn carrière, mijn opdrachtgever ontslagen! Maar één ding is zeker: ik heb er een goede les uit geleerd. Eerst samen de afspraken goed op papier zetten, en altijd zorgen dat beide partijen tevreden zijn voordat je verder gaat.

Dit verhaal toont aan dat het werk van een makelaar niet alleen gaat om huizen vinden en verkopen. Het gaat om relaties, vertrouwen en communicatie. En hoewel deze ervaring niet helemaal liep zoals gepland, ben ik vastberaden om elke klant de best mogelijke service te bieden – zelfs als dat betekent dat ik af en toe wat donkere humor moet gebruiken om mezelf op de been te houden!